Učinu mu ćef, posa mu ne svrši

Učinu mu ćef, posa mu ne svrši Radosav Cico Popović
DP za prikazivanje filmova, Podgorica, 2000g,
mek povez
215 strana
20cm
ilustrovano
solidno očuvano
Cico Popović je autor brojnih duhovitih zapisa iz života Podgorice, a prva je bila “Možemo li nas dvojica na dvije karte”, u kojoj je krozprepoznatljiv podgorički humor ispričao svoj životni vijek i dogodovštine iz “Kulture”

Radosav Cico Popović, dugogodišnji direktor kultnog podgoričkog bioskopa “Kultura”, preminuo je 19. jula u 73. godini života.

Potiče iz učiteljske porodice Milete Radosavova Popovića. Jedan je od 25 učenika profesora Hadži Pešića i dr Mladena Golubovića, na dvogodišnjoj Školi za filmske kadrove formiranoj 60-ih pri Institutu za film u Beogradu.

Gotovo cijeli profesionalni angažman je proveo u bioskopu, a u podgoričkoj “Kulturi” je prošao cijeli put, od vrata, na kojima je cijepao karte, blagajne, do upravnika i na kraju direktora.
Za vrijeme njegovog rada, “Kultura” je generacijama Podgoričana donosila najnovije svjetske hitove, filmove sa festivala i pravila omaže poznatim glumcima i rediteljima.

Sa odlaskom Popovića u penziju, ugasila se i "Kultura" koja je par godina nakon toga i srušena, uz burna negodovanja građana. Cico se nakon penzije preselio u Bar, u kom je ostao do kraja života.

Popović je bio ii predsjednik Udruženih bioskopa Jugoslavije, najveće jugoslovenske asocijacije, kao i član Upravnog odbora „Jugoslavije filma”. Prvi je u Jugoslaviji uveo magnetni ton, sinemaskop i dolbi stereo tehniku i sve drugo što je neophodno za rad savremenog bioskopa.

Tokom njegovog rada, u kinu Kultura su se prikazivali i filmovi sa velikih jugoslovenskih smotri filma, sa beogradskog Festa u podgorici naslovljenog kao Mini Fest, koji je trajao 26 godina, a pune 33 godine trajala manifestacija “Mini Pula”, uporeda sa čuvenim filmskim ferstivalom, što je bio presedan.

Pored ogromne ljubavi prema filmu, Cico Popović je autor brojnih duhovitih zapisa iz života Podgorice, a prva je bila “Možemo li nas dvojica na dvije karte”, u kojoj je krozprepoznatljiv podgorički humor ispričao svoj životni vijek i dogodovštine iz “Kulture”.

Kasnije je nastavio sa sakupljanjem i pisanjem priča, i objavio još „Učini mu ćef, posa mu ne svrši”, „Što je ovo Đedo Marko”, „Digni ga visoko da se dobro ubije”, „Cico protiv Radosava”, „Ko bi čo’ek”, „Na kučki pazar”, „Reko’ li ti” i posljednju „Ti mi ne vjerova?” koja je nedavno promovisana u Podgorici.

O Cicu Popoviću su pisali mnogi, a reditelj Lordan Zafranović je u predgovoru za knjigu “Cico protiv Radosava” napisao:

"Kod Cica Popovića se stvari zbivaju jednostavnije, u ravnoj liniji i mirnom ritmu, u istom tempu kako teče život. I sve mora da se zna i otkrije, a sve se čuva i taji da ne psotane skandal. ...Da ne ostane unutra zakopano a da ne psotane događaj i skandal, Cico Popović se potrudio da izlije zi sebe i olakša njihov vanjski pokret, da se humorom otme od vlastitog unutrašnjeg jada i da novim doživljavanjima ne potre stare uspomene.”